— Drukarz?
Larwy kornika drążą w drzewie korytarze, które przypominają misterny wzór, stąd nazwa tego owada.

Wiosną dorosły samiec kornika opuszcza ściółkę, w której zimował, wznosi się w powietrze i zaczyna szukać drzewa, na którym będzie żerował.
W tym celu jednorazowo może przelecieć 500 metrów, a w ciągu całego dnia nawet 750 metrów. Do 8 km potrafią przelecieć korniki niesione przez wiatr.

Dzieje się to dlatego, że korniki są monofagami (jednożercami), czyli organizmami odżywiającymi się we wszystkich stadiach rozwoju jednym rodzajem pokarmu.
W przypadku kornika drukarza, owady te jedzą łyko ze świerków. W drzewostanach świerkowych z udziałem innych gatunków iglastych mogą zasiedlać sosny, jodły, limbę i modrzewie.

Korniki szukają miejsc i drzew:

• na obrzeżach lasu,
• w lukach,
• lasów o złym stanie sanitarnym, osłabionych na skutek różnych czynników zewnętrznych,
• drzew starszych – powyżej 50 roku życia,
• grubszych,
• z grubszą korą.

Jak tylko samiec kornika znajdzie odpowiednie drzewo, wgryza się pod jego korę i zaczyna zjadać łyko.

W trakcie godów trwających od dwóch do trzech tygodni samiec i samice żywią się łykiem, wgryzają w nim chodniki, w których samice składają jajeczka. Na zewnątrz drzewa widać wtedy drobne rdzawe trocinki usuwane z żerowiska.

Po zakończonych godach i złożeniu jajeczek samiec i samice korników szukają nowego miejsca, gdzie mogłyby założyć nowe żerowisko. Następnie przystępują do kolejnych, drugich w tym samym roku godów, w wyniku których przybędzie kolejnych 400 młodych chrząszczy.

W żerowiskach po upływie tygodnia lub dwóch z jaj wykluwają się larwy, które żywiąc się łykiem, wygryzają w nim kolejne chodniki. 3-4 tygodnie później larwy przepoczwarzają się w młode chrząszcze.

Po upływie dwóch miesięcy od złożenia jaj powstałe z nich młode chrząszcze są gotowe do opuszczenia żerowiska, w którym się urodziły. Opuszczają żerowisko, szukają odpowiednich drzew i przystępują do założenia własnego żerowiska, budują komorę godową, w której będą się rozmnażać.

W okresie godów zwabione feromonem samca kornika do drzewa przylatują nie tylko samice, ale również inne samce, które zasiedlają drzewo i zakładają własne żerowiska.

• próbuje się bronić i zalewać kornika żywicą,
• pokryte jest brunatnymi trocinkami wyrzucanymi z drążonych korytarzy,
• ma jasnozielone, żółknące, a na końcu czerwieniejące i przerzedzające się igły,
• ostukiwane jest przez dzięcioły, które żywią się larwami kornika,
• ma obitą, odpadającą korę.

• Światło — kornik ma wysokie wymagania świetlne, od tego zależy głównie aktywność owadów.
• Temperatura — im cieplej, tym korniki są bardziej aktywne, szybciej się rozwijają, mają więcej generacji.
• Opady — z wysokimi opadami w parze idzie spadek temperatury. Ogranicza to aktywność korników i ich rozwój.

Ponieważ kornik drukarz wyprowadza kilka pokoleń w ciągu roku, wielce prawdopodobnym jest (w sprzyjających dla niego warunkach), że owady wyległe na jednym drzewie w ciągu roku przyczyniają się do zniszczenia kilkuset drzew.