Asset Publisher
Rezerwat "Perkuny"
Rezerwaty przyrody obejmują obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, zwierząt i grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi.
Rezerwat „Perkuny”. Minister Leśnictwa Zarządzeniem z dnia 18.12.1954 r. (MP z 1954 r. Nr 123, poz. 1780) 12 uznał za rezerwat przyrody pod nazwą „Perkuny” obszar śródleśnego torfowiska o powierzchni 3,50 ha położonego w Leśnictwie Wydmy Nadleśnictwa Giżycko (oddz. 569, poddz. „1” wg PUL na okres lat 1952-61), w powiecie giżyckim województwa olsztyńskiego.
Aktualnie rezerwat administracyjnie wchodzi w skład województwa warmińsko-mazurskiego, powiatu i gminy Giżycko. Powierzchnia rezerwatu będąca w zarządzie Nadleśnictwa Giżycko, obrębu Giżycko, leśnictwa Zielony Dwór to 2,84 ha. Rezerwat ze wszystkich stron otoczony jest lasami gospodarczymi. Wszystkie granice rezerwatu są czytelne. Celem ochrony rezerwatu jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych torfowiska wysokiego z naturalnymi zespołami roślinności zielnej i stanowiskiem wierzby lapońskiej Salix lapponum.
Rezerwat swoim zasięgiem obejmuje nieduże, śródleśne torfowisko będące na części powierzchni torfowiskiem wysokim, na części przejściowym i niskim. Można wyróżnić tu dwa zbiorowiska roślinne: boru bagiennego i sosnowo-brzozowego lasu bagiennego. Pierwsze z nich występuje na torfowiskach wysokich z drzewostanem złożonym z różnowiekowej sosny pospolitej Pinus sylvestris. W runie dominuje bagno zwyczajne Ledum palustre i wełnianka pochwowata Eriophorum vaginatum. Drugi zespół obejmuje torfowiska przejściowe i niskie. Drzewostan buduje brzoza omszona Betula pubescens, sosna i olsza czarna Alnus glutinosa. Zbiorowiska wykazują duży udział warstwy mchów w runie.
W obrębie rezerwatu odnotowano występowanie rzadkich gatunków roślin, m.in. przygiełki białej Rhynchospora alba, rosiczki okrągłolistnej Drosera rotundifolia, turzycy bagiennej Carex limosa, bażyny czarnej Empetrum nigrum czy wierzby lapońskiej Salix lapponum. Na torfowisku niskim można zaobserwować brzozę brodawkowatą Betula pendula i omszoną B. pubescens, wierzbę uszatą Salix aurita i czarniawą S. myrsinifolia. Obrzeża torfowiska budują nieduże płaty zarośli wierzbowych, złożone głównie z wierzb: pięciopręcikowej S. pentandra i uszatej S. aurita, ponadto kruszyny Frangula alnus oraz podrostów brzozy omszonej i brodawkowatej.
Rezerwat nie posiada planu ochrony ani ustanowionych zadań ochronnych.
Nadzór nad rezerwatem sprawuje Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Olsztynie.
